Een conflict is, vanuit het oogpunt van psychologen, een mismatch en botsing van meningen, opvattingen, stereotypen. Als gevolg hiervan ontstaan er tussen mensen negatieve en negatieve emoties, die aanleiding geven tot woede, haat. Waarom ontstaan conflictsituaties?
Gebruik voor het beantwoorden van deze vraag een vergelijking, misschien niet helemaal correct, maar figuurlijk. Waarom brandt het vuur? Ten eerste is het absoluut noodzakelijk dat er brandstof is, dat wil zeggen een brandbaar materiaal. Ten tweede, een hoge temperatuur om de initiële oxidatiereactie te "starten", en dan zal het vanzelf doorgaan. Ten derde moet er ten slotte voor worden gezorgd dat er geen water op de oplaaiende vlam valt, anders gaat het uit.
In uw situatie (randvoorwaarden, het ontstaan en de ontwikkeling van het conflict) zal "brandbaar materiaal" dienen als een botsing of gewoon een mismatch van belangen, opvattingen, gewoonten van de conflicterende partijen. De menselijke natuur is zodanig dat het zijn opvattingen en gewoonten zijn die hij als correct en natuurlijk beschouwt. Daarom beschouwt hij, wanneer hij wordt geconfronteerd met een ander standpunt over een bepaalde kwestie, een probleem, het vaak instinctief als een uitdaging, een aanval die tegen hem persoonlijk is gericht. Het spreekt voor zich dat de tegenstander zich op dezelfde manier kan gedragen. In dit geval neemt het "brandgevaar" sterk toe.
Welnu, de rol van de uitbraak, die een hoge temperatuur geeft, wordt gespeeld door de zogenaamde "conflictgenerator", dat wil zeggen een onzorgvuldig of hard woord, een minachtend gebaar, een glimlach of demonstratieve stilte. Het is natuurlijk helemaal niet nodig dat een van de genoemde factoren (of zelfs een hele reeks) zeker het begin van een conflict zal veroorzaken, zoals die flits of de vinger die de trekker overhaalt. In sommige gevallen kan het conflict worden vermeden. Maar vroeg of laat zal het oplaaien.
Nu, wat betreft de omstandigheden die bevorderlijk zijn voor de intensivering en groei van het ontstane conflict. Als de kant waartegen een hard woord, een minachtende blik of gebaar, een grijns, enz. werd gericht, geduld, vrijgevigheid toont, in dezelfde geest afziet van een vergeldingsaanval, of, meer nog, het beginnende conflict probeert te vertalen in een grap, dan zal ze met schittering de rol van water spelen en de vlammende vlam doven. Helaas komt dit zeer zelden voor. De menselijke natuur is zodanig dat degenen die zich beledigd voelen (des te meer beledigd), in 99% van de gevallen de dader met "dezelfde munt" willen terugbetalen. En nog meer "zwaar". Tegelijkertijd handelt hij vaak volgens de regel: "De beste verdediging is een aanval." Woord voor woord, en nu laait er al een heet vuur van grootschalige conflicten. Met wederzijdse beledigingen en persoonlijke communicatie. Nou, als het niet tot een aanval komt! Maar een verwend humeur is in ieder geval gegarandeerd.
Daarom, hoe moeilijk het ook is, je moet nog steeds op tijd stoppen. Onthoud dat elke brand gemakkelijker te voorkomen is dan te blussen.
