Het leven zou veel gemakkelijker zijn voor de mensheid als er een levenslange garantie werd gegeven voor wederzijdse en sterke liefde. In feite worden relaties meestal gebouwd volgens het schema "de ene houdt van, en de andere staat je toe om lief te hebben" …
instructies:
Stap 1
Het komt zelden voor dat er tegelijkertijd een liefdesverklaring plaatsvindt. Meestal is iemand de eerste die een intieme zin uitspreekt, en vanaf dat moment begint de dominantie. Later kunnen de rollen van de leider en de volger herhaaldelijk veranderen, maar het relatiepatroon is al vooraf bepaald. Wie het eerst opstond, kreeg de pantoffels.
Stap 2
Bij een voldoende lange coëxistentie is men drukker. Gezamenlijke vrijetijdsbesteding moet iets worden geboden, wat betekent dat iemand wat meer thuis of buitenshuis moet werken. Er wordt meer tijd aan werk besteed - er blijft minder over aan liefde. Voor psychisch volwassen mensen, wiens doel het is om samen gelukkig te zijn, is dit geen probleem. Nou, ik heb gewerkt of gewerkt, maar het is "in het belang van ons". Dit niveau van volwassenheid, en zelfs in beide, is echter uiterst zeldzaam. Vaker komt het voor dat degene op wiens schouders minder werk valt, tot op zekere hoogte ook de verantwoordelijkheid voor het onderhouden van de relatie weigert. Eerst mist hij of zij de afwezige partner en verlegt dan de aandacht. De motivatie van een werknemer - om alles te doen voor een geliefde - is liefde. De wachttoestand is de toestemming om van jezelf te houden, omringd door zorg en aandacht. Het lijkt misschien dat een dergelijke relatie parasitair is, maar in werkelijkheid kunnen alleen de meest extreme gevallen op deze manier worden gekarakteriseerd. Meestal is alles eenvoudiger, maar toch werkt het schema "de een houdt van, de ander laat".
Stap 3
Ook de kenmerkende primaire idealisering van het liefdesobject verzwakt na verloop van tijd. Gebreken in uiterlijk en karakter vallen meer op, en zijn vaak vervelend, vooral als levensomstandigheden hieraan bijdragen: stress, huisvestingsproblematiek, moeite met zelfrealisatie, geldgebrek, etc. Werken aan relaties is in de eerste plaats werken aan jezelf, wat inhoudt dat vaardigheid het beeld van een persoon deelt met zijn essentie. Met het tweede moeten we leven. Iedereen die er niet altijd naar streeft om een persoon in een geliefde te zien,
Stap 4
Genderstereotypen ("sociaal gedeelde ideeën over de persoonlijke kwaliteiten en gedragsmodellen van mannen en vrouwen, evenals over de genderspecificiteit van sociale rollen") dragen ook bij aan de schematisering van relaties. Sinds onheuglijke tijden hebben mannen gezocht, overwonnen, gestreefd en vrouwen hebben weggekwijnd en gewacht. Deze stereotypen worden in de vroege kinderjaren vastgelegd, bijna met de eerste sprookjes, en ondanks het feit dat het echte leven enkele aanpassingen maakt, geven vrouwen op volwassen leeftijd er de voorkeur aan om overwonnen te worden (laat liefde toe), en zijn mannen klaar voor nieuwe exploits (liefde)…
Stap 5
En tenslotte is ook de vereniging van belangen een van de redenen die de liefde ongelijk maken. De twee houden van elkaar, maar hij luistert het liefst naar hardrock, en zij is een vaste klant op het conservatorium. De zaak is niet moeilijk, want rockmuziek komt uit de klassiekers, en veel rockbands hebben een volledig conservatief muzikaal niveau, maar toch zal iemand zich moeten aanpassen, althans soms de smaak van een partner delend. Aanpassen is liefhebben, aanpassen is liefde toestaan.
Stap 6
Soms is het de moeite waard om na te denken over het feit dat er een goede uitweg is uit het algemene systeem en uitzonderingen op de regels. Je moet elkaar volledig en volledig respecteren. Er is niets mis met het apart bijwonen van concerten of het lezen van verschillende boeken. Wederzijds respect zal niet toestaan dat liefde wordt verraden, en liefde die gebaseerd is op wederzijds respect zal zichzelf niet verplichten om te worden geclassificeerd en te gehoorzamen aan banale regels.
