In tegenstelling tot constructieve zelfkritiek, die alleen helpt om relaties met anderen op te bouwen, levensdoelen en methoden om deze te bereiken te bepalen, leidt zelfkastijding tot depressie en depressie.
Wat is zelfkritiek?
Zelfkritiek is het vermogen van een persoon om zijn acties van buitenaf te bekijken om te bepalen wat goed is gedaan en wat niet. Dit is al moeilijk genoeg. Omdat veel mensen geloven dat de fouten die ze maken het resultaat zijn van de acties van anderen, en niet van hun eigen beslissingen. En ze geven iedereen behalve zichzelf de schuld van mislukkingen. Het kritisch kunnen kijken naar het eigen handelen helpt om hiermee om te gaan. Hun nuchtere beoordeling zal helpen om in de toekomst geen fouten te maken. Per slot van rekening hangt negenennegentig procent van het succes uitsluitend af van de persoon zelf, en niet van het gedrag van anderen.
Zelfkritiek is alleen beschikbaar voor sterke mensen. Die niet alleen adviezen van buitenaf adequaat kunnen waarnemen, maar zelf ook hun eigen onvolkomenheden kunnen doorgronden.
Zelfkritiek gaat ook over het vermogen om van anderen te leren. Iemand die begrijpt dat zijn acties niet altijd perfect zijn, luistert naar het advies van anderen. Maar tegelijkertijd volgt hij ze niet gedachteloos, maar past hij zich aan zijn eigen situatie aan. Dit helpt hem om onaangename momenten te vermijden, niet alleen om te leren van zijn eigen ervaring.
Wat is zelfkastijding?
Zelfkastijding is een destructief proces. De persoon geeft zichzelf de schuld van alle problemen die het gezin zijn overkomen, voor alle problemen die op het werk zijn gebeurd. Misschien zit daar iets van zijn schuld in. Maar het heeft geen zin om jezelf uit te schelden voor de fouten die je hebt gemaakt. Het is veel verstandiger om energie te steken in het zoeken naar een uitweg uit deze situatie. En zelfkastijding belemmert dit alleen maar. Het is schadelijk voor het zelfrespect, een persoon overtuigt zichzelf ervan dat alleen problemen van hem komen, hij is nergens goed voor, is niet in staat om de omringende gebeurtenissen te beïnvloeden, kan alleen maar alles bederven, enz.
Zelfkastijding is een veel voorkomend symptoom van iemand met het slachtoffersyndroom. Hij geeft zichzelf de schuld van alle mislukkingen die zich voordoen, heeft medelijden met zichzelf, maar doet tegelijkertijd niets, waardoor de situatie steeds erger wordt.
De eerste regel bij het omgaan met zelfkastijding is om te begrijpen dat alles in jouw handen ligt. Het heeft geen zin om je zorgen te maken over de gebeurtenissen die hebben plaatsgevonden, je moet er alles aan doen om het leven in de toekomst succesvoller te maken. Dit is in feite het verschil tussen zelfkritiek en zelfkastijding. De eerste is gericht op huidige en toekomstige gebeurtenissen, een persoon probeert de kwaliteit van leven te verbeteren door zijn fouten toe te geven. En zelfkastijding werkt als een verdoving, "bevriest" een persoon in een staat van falen, staat hem niet toe zich te ontwikkelen en verder te gaan.
