We zijn niet allemaal gelukkig met ons leven. We willen onze situatie verbeteren, maar weten vaak niet hoe en wat we hiervoor moeten doen. We denken vaak dat iemand anders ons een hint zal geven over hoe we in bepaalde situaties moeten handelen. We kijken tv, vragen vrienden. Er ontstaat een probleem en we gaan naar vrienden, vertellen, vragen om advies of handelen in overeenstemming met de stereotypen die in de samenleving bestaan. Alleen komt het vaak voor dat het resultaat van zo'n oplossing van problemen om de een of andere reden totaal anders blijkt te zijn dan we zouden willen. En er zijn situaties waarin we zelf met een reddende gedachte of idee komen. We noemen dit bronintuïtie.
Ons diepe 'ik', zoals psychologen het noemen, is een bron van intuïtieve aanwijzingen die ons in elke specifieke levenssituatie aanvullende informatie geven, die we nodig hebben om onszelf te begrijpen en onze problemen op te lossen.
Het blijkt dat we een geweldige "helper" in onszelf hebben, waar we om de een of andere reden niet naar luisteren. Niemand kent onze eigen problemen immers beter dan wijzelf. En alleen wijzelf kunnen ze oplossen. In het beste geval, als je iemand over je problemen vertelt, zal deze persoon advies gaan geven vanuit zijn standpunt, met zijn eigen ervaring, misschien zelfs niet verbonden met de onze.
Helaas luisteren we zelden naar onze intuïtieve bron. Het conflict begint met het feit van niet-erkenning, niet-aanvaarding van het bestaan van zo'n deel in ons. Intuïtieve aanwijzingen komen, maar we willen ze niet herkennen, we zijn bang om ze te volgen, we doen "zoals altijd", we doen wat slimme mensen in boeken schrijven of zeggen.
De vraag rijst onmiddellijk, hoe intuïtieve aanwijzingen te onderscheiden van willekeurige gedachten?
Er is geen universeel mechanisme om deze prompts te herkennen. Voor elke persoon is dit mechanisme puur individueel. Om te leren onderscheid te maken tussen intuïtieve aanwijzingen, is het om te beginnen belangrijk om te weten dat dit mechanisme in ons zit en dat het werkt. En dat komt natuurlijk met ervaring. We hebben uw ervaring, uw fouten, uw bevindingen nodig.
Denk terug aan een situatie waarin je een keuze had. Op zulke momenten hebben we altijd verschillende gedachten, sensaties en tips over hoe en wat we moeten doen. Relatief gezien wilde ik dit eerst doen, toen op de een of andere manier, en toen kwam de gedachte …
Te midden van al deze chaos is er ook een intuïtieve aanwijzing. Het kan moeilijk zijn om het meteen te isoleren.
Laten we nu snel vooruitspoelen naar de tijd dat je al een keuze hebt gemaakt, een daad hebt gepleegd en het duidelijk werd of je je vergiste of niet. En als je je nu de sensaties herinnert die opkwamen op het moment dat je een beslissing nam, dan zul je je herinneren dat de juiste prompt was.
En als de beslissing verkeerd is genomen, hoeft u alleen maar te analyseren waarom er geen rekening is gehouden met deze hint. Had je geen vertrouwen in jezelf? Angst tussenbeide gekomen? Misschien iets anders? Deze analyse is zeer nuttig bij het correct identificeren van de intuïtieve aanwijzing in de toekomst.
Denk terug aan de tijd dat u de intuïtieve prompt correct gebruikte. Wat waren je gevoelens? Weet je nog wat deze prompt was, hoe het kwam, welk gevoel ermee gepaard ging? Door deze indirecte tekens kunt u intuïtieve aanwijzingen leren herkennen.
Alles is hier heel individueel en helaas bestaat een algemeen algoritme als een opeenvolging van acties eenvoudigweg niet.
Hoezeer je ook bereid bent om je gevoelens te observeren en geen informatie die aan je verschijnt af te wijzen, hoe onverwacht het ook mag zijn (intuïtieve aanwijzingen zijn vaak paradoxaal), dus de kans neemt toe dat de echte aanwijzing gemakkelijker voor je te herkennen is en je neemt de juiste beslissingen. …
