Heel vaak kunnen de kleuren die mensen in het dagelijks leven kiezen iets zeggen over de stemming waarin iemand verkeert. Maar het meest interessante is dat het kan worden gediagnosticeerd door trends in menselijk gedrag te observeren of door een van de kleurtesten te gebruiken. Een van de meest populaire Luscher-tests kan bijvoorbeeld helpen bij deze taak.
Zelfs vóór de studie van dit gebied van psychologie verzekerden veel wetenschappers dat het overwicht van donkere kleuren in kleding een teken is van een depressieve stemming bij een persoon. Deze hypothese werd echter niet bevestigd.
Tijdens het experiment beweerden veel proefpersonen dat hun favoriete kleur zwart is, maar het zijn absoluut gelukkige mensen en hebben een geweldige bui. Met de ontvangst van dergelijke empirische gegevens stortte een dergelijke hypothese in de kiem.
Een ander interessant feit dat wetenschappers hebben kunnen vaststellen, is dat een groep proefpersonen die heldere, zelfs zure kleuren gebruikten, geruime tijd depressief was en hun humeur al het maximale kritische gezichtspunt had bereikt. Wetenschappers schreven dit specifieke resultaat toe aan een ongeconditioneerde reflex, vergelijkbaar met die van dieren. Hoewel veel dieren bijvoorbeeld kleurenblind zijn, kunnen ze felle kleuren onderscheiden. Daarom zijn felle kleuren voor veel dieren een signaal van gevaar en veroorzaken ze een agressieve reactie.
Een soortgelijke reactie is te zien bij sommige mensen die felle kleuren in hun kleding gebruiken. Maar dit standpunt heeft zijn exacte bevestiging nog niet gevonden, dus het bleef op de lijst van vermeende.
De respons en meting van stemming op kleurenschalen is een individuele indicator die zowel de stemmingsindicator kan verhogen als kan bijdragen aan de afname ervan.
Een ander gezichtspunt dat in ontwikkeling is, is de voorkeur voor kleur boven het overwicht van het type denken. Mensen met een meer ontwikkeld creatief denken geven bijvoorbeeld de voorkeur aan heldere en gevarieerde kleuren, terwijl mensen met een conservatief denken de voorkeur geven aan consistente tonen: wit, zwart of beige, dat zijn de klassieke opties.
Het onderzoek op dit gebied is echter nog steeds aan de gang en wetenschappers zijn er al tientallen jaren niet in geslaagd om tot een gemeenschappelijke mening te komen over de vraag of er een verband bestaat tussen de keuze van een kleurenschema en een stemmingsindicator en wat de aard van een dergelijk verband is.
