De meeste mensen hebben om de een of andere reden vage persoonlijke grenzen. Dit probleem manifesteert zich het duidelijkst wanneer je iemand moet weigeren, of, omgekeerd, op jezelf moet aandringen. Het is belangrijk om je mening correct te kunnen verdedigen, zonder een ander te kwetsen en een relatie met hem niet te vernietigen.
Tactieken die tot negatieve resultaten leiden
In de regel is het voor mensen met een onrustige persoonlijke emotionele ruimte erg moeilijk om te herkennen wanneer ze moeten verdedigen, wanneer ze moeten aanvallen en wanneer niemand hen de oorlog heeft verklaard. Elke nieuwe negatieve ervaring voegt alleen maar "aan het spaarvarken" toe en "schiet" dan vaak in het meest ongepaste geval.
Je moet geen conclusies trekken van het bijzondere naar het algemene. Zelfs als iemand je ooit heeft gebruikt, is het geen feit dat een andere persoon in een vergelijkbare situatie hetzelfde doel zal nastreven. Als je een agressieve reactie opmerkt op iemands aandringende verzoeken, zoals "dat je me pusht!" - denk er over na! Zet de persoon je echt onder druk of projecteer je gewoon je negatieve ervaring op hem of haar. Dit is erg belangrijk, want als je het gevoel hebt dat de mensen om je heen je onder druk zetten door je behoeften te uiten, zul je niet duidelijk je eigen behoeften aangeven, omdat je niet van dergelijke druk wilt worden beschuldigd.
Er is ook een keerzijde aan de munt: een "oorlog" beginnen waar er geen is. Dat wil zeggen, je praat in eerste instantie met agressie en woede over je verlangens, alsof je al van tevoren en meer dan eens was geweigerd. Zo verberg je je angst om afgewezen en verkeerd begrepen te worden, omdat verdediging, zoals je weet, de beste aanval is.
Hoe veranderen
In feite moet je je ervan bewust zijn dat deze wereld niet altijd vriendelijk is, en dat je behoeften in feite een negatieve reactie bij iemand kunnen veroorzaken. Dit is echter helemaal niet jouw probleem. Het is belangrijk om er alles aan te doen om gehoord te worden. Een eenvoudige en constructieve dialoog zal hierbij helpen.
Je kunt rustig en zelfverzekerd zeggen wat je wilt (of juist niet meer) in een relatie met deze persoon. Het kan iedereen zijn: een familielid, partner, vriend of collega, zolang je maar over jezelf praat. Je moet niet beginnen met beschuldigingen, zeggen ze, je bent niet voorzien van je behoefte, daarom is de persoon al schuldig voor je a priori. Dit is niet waar. Hij of zij weet misschien niet dat u deze behoefte heeft.
Het is echter niet nodig om te "mompelen" - een persoon kan de verkeerde conclusie trekken dat uw behoefte niet zo belangrijk voor u is.
