In het dagelijks leven krijgen we vaak kritiek, soms zacht en beleefd, maar soms hard en grof. Hoe zich te gedragen om geen slachtoffer te worden - in de aanval gaan, zwijgen, wegrennen? Laten we proberen uit te vinden hoe we kritiek het beste kunnen opvangen en in ieder geval een winnaar worden, geen slachtoffer.
Vaak heeft het begrip 'kritiek' voor ons een opzettelijk denigrerend en destructief karakter. Waarom? Want achter kritiek zijn we gewend om negatieve motieven van counselors te zien in plaats van een hint voor zelfverbetering. Dit betekent dat we het pijnlijk waarnemen en onszelf op alle mogelijke manieren proberen te beschermen. En wat zijn die motieven volgens ons?
"Hij is jaloers op mij"
De meest populaire mening in zelfverdediging: hij zegt dit allemaal met opzet, omdat hij jaloers is op mijn successen en me gewoon wil irriteren. En op zo'n simpele manier verdoemen we onszelf tot stilstand en de minste kans om ontwikkeling te zien.
"Hij wil me in de modder vertrappen en al het goede in me devalueren"
Wanneer kunnen we zo denken? Een paar situaties bijvoorbeeld: ze geven allemaal aan dat ik hersteld ben, en nu in de spiegel zie ik alleen een dikke koe; mijn man zegt dat ik de driftbui van een driejarige niet aankan, in feite zegt hij dat ik een slechte moeder ben.
In beide gevallen werd een ongelooflijke overdrijving van de kritiek gehoord, waarbij een klein sterretje in de handen eenvoudig in een bom verandert en relaties met familieleden aan stukken scheurt. Het punt is dat onze denkinstellingen meer zijn aangepast aan de lof, die de meesten van ons sinds hun kindertijd erg hebben gemist. Hoe reageren de instellingen wanneer iemand het systeem probeert te tweaken? Hoe reageert de eenvoudigste computer? De programmeur gaat zitten, drukt op een paar toetsen, slechts een paar - en een zwart scherm. Daarom, elke keer dat je onflatteuze dingen in je adres hoort, kun je de programmeur helpen ons in het "zwarte scherm" te trappen, of je kunt die witte lijnen zien die hij afdrukt om het systeem te verbeteren. Vuil of vernieuwing? Het hangt af van welk motief we aan de persoon toewijzen. Hersteld? Nou, ik zal eens kijken wat ik de afgelopen weken heb gegeten. Loop ik genoeg in de frisse lucht. En of ik nu genoeg slaap of door slaapgebrek, ik ben constant gestrest en eet zo nu en dan. Dus mijn familieleden maken zich zorgen over mijn gezondheid, en dat betekent dat ze niet onverschillig voor mij zijn. Ze willen dat ik genoeg slaap, meer rust krijg en de voordelen van mijn dieet niet vergeet. Kun je de driftbui van je baby niet aan? Het kan heel goed zo zijn. Waarschijnlijk laten ze me doorschemeren dat ik gespannen en uitgeput ben, dat ik die dag niet genoeg slaap en rust nodig heb. En ik zal mijn liefste vragen om 's avonds bij het kind te zitten, en ik zal zelf zorgen voor rusturen voor mijn zenuwstelsel.
Critici de nodige motieven kunnen toeschrijven, ook waar die er eigenlijk niet zijn, betekent je innerlijke wereld van de ondergang redden. Laten we leren om dergelijke motieven te creëren, en dan zal kritiek ons hoe dan ook ten goede komen.
En wat voor nut hebben de opmerkingen die ons scherp worden toegeworpen? Als we zulke raadgevers goede motieven toeschrijven, dan is het veel gemakkelijker voor ons om de voordelen van hun woorden te zien achter het onkruid van grofheid en zelfs beledigingen. En als we dit graan zien, verzadigen we ons ermee en stikken we niet. We verzadigen en groeien - spiritueel, emotioneel, professioneel en soms zelfs fysiek. Advies in harde vorm, je wilt precies zien waar je in kunt stikken. Ik zou het wel willen, maar is het het waard?
Stel je voor dat iemand op een zeer onbeschofte manier met een verwrongen gezicht naar je toe kwam en een pakket in je handen gooide: hier ga je! De eerste reactie is natuurlijk om deze bundel ver weg te gooien, of zelfs op het hoofd van deze lomperd. Maar als u zich inzet? Je opent het en er is een diamant. Echt, echt, schittert, glinstert en nu is het van jou. Hoe zou je het vinden? Ben je het ermee eens om het gezicht van de dader te weerstaan, verwrongen door negativiteit en het feit dat hij het zo onaangenaam in je handpalm duwde? Zou het belangrijk voor je zijn dat hij het niet in een mooie geschenkdoos wikkelde en op een stijlvol rinkelend dienblad zette? Wat een bak! Wat een doos! Kleinigheid, snoeppapiertje. Hoe verhoudt het zich tot een zeldzame diamant? Dat geldt ook voor het advies waarmee ze je overvielen. Je zult het toch niet als een harde kritiek beschouwen, als het in een pakketje is gewikkeld en voorzichtig op een dienblad wordt gebracht. Het is veel gemakkelijker als ze zeggen dat je prachtig, charismatisch, uniek bent, en dan pas voegen ze er ineens de beruchte "maar" aan toe. We zijn gewend om met deze "maar" onze eigen mogelijkheden te beperken. We beroven onszelf van onszelf, beroven ons van diamantverrijking, omdat we alleen zijn afgestemd op gekleurde snoeppapiertjes. Dus de belangrijkste waardigheid van elk gehoord advies is een diamant - voordeel. Door na te denken over het advies zelf, en niet in welke vorm het wordt gegeven, laten we onszelf meer kansen zien voor onze eigen groei.
De tweede verdienste van kritiek is het behoud van relaties. Mensen, soms familieleden en vrienden, praten misschien uren, dagen of zelfs weken niet en lopen het leven mis, omdat de een eruit flapte en de ander niet ophield beledigd te zijn. Nou, flapte hij eruit - en ik zou het liever nemen en denken, plotseling was het de ontbrekende trede voor mijn trap naar de volgende van de toppen. En als deze stap niet genoeg was, als ik iets niet deed of iets verkeerd deed, betekent dit niet dat ik arm en krom ben - het betekent alleen dat ik maar één stap miste om naar de top van mijn "ik" te klimmen, mijn zelfredzaamheid… Niet arm, niet slecht, maar met succes opstaan. En met dit advies - en nog hoger. Soms legt de manier waarop we kritiek accepteren de basis voor hoe we het opnieuw zullen krijgen. Ze geven misschien helemaal niet - om onze gevoelens te sparen. Is het goed als iemand, starend naar onze fouten, knikt en ons de klas laat zien. Dat is beter? Maar als het ware motief van de adviseur was om te vernederen en te beledigen, dan zijn woorden scherp op te nemen, excuses te maken, in stilte met hem te spelen, de beledigde op te bouwen, word je een handlanger in zijn eigen spel, je lijkt te betalen hem voor het feit dat hij je vernederde. Vind je het leuk? Betaal dan verder - zwijg, mokken, beantwoord geen oproepen, toon ergernis. Wil je niet betalen? Maak dan het spel af. En het zal niet eindigen waar je je voor iedereen verbergt met grote schilden - het zal alleen onder het gordijn gaan als je op het advies reageert met de juiste intonatie, in welke vorm dan ook. Zie de diamant, niet de afwezigheid van een sprankelend dienblad, vleiende toespraken en strikken. Een glimlach, een hardop uitgesproken "dankjewel" zal de steenslag in jouw richting helpen vertragen. Dit is misschien een van de weinige reacties die rotsblokken van elke grootte tegenhoudt. Je weet niet hoe je moet humor - hier is je eerste advies - leer dingen op zijn minst met een glimlach waar te nemen. Niet met de idiote glimlach van zelfverdediging van een arm vernederd konijn, maar met de glimlach van de waardigheid van een persoon die zo onderscheidend en belangrijk is dat mensen zoveel woorden en emoties aan je besteden.
Laten we samenvatten. Kritiek is niet altijd destructief. Als we mensen goede motieven leren toeschrijven als ze advies geven, als we bijvoorbeeld niet de vorm van advies tactloos of categorisch onbeleefd zien, maar de kern ervan, dan geven we onszelf eerst een kans op groei, verbetering en ten tweede onderhouden we een positieve of in ieder geval neutrale relatie met deze hulpverlener, wat heel goed is voor de hartstevredenheid. En ten derde behouden we innerlijk evenwicht en laten we ons niet door kritiek breken.
