Heb je vrienden of kennissen die je al een week, of zelfs een jaar over het probleem vertellen, maar het op geen enkele manier kunnen oplossen. Je kijkt naar zo iemand en bent verbaasd: “Nou, alles is in een paar stappen geregeld. Waarom doet hij niets en blijft hij lijden? Het verbaast je hoe deze persoon zo lang in de schaduw van een gemakkelijk oplosbaar probleem kan leven. Is het zo simpel?
Wat zijn de redenen dat iemand de situatie van tijd tot tijd niet aankan, en is er een kans om hem te helpen? En vooral: is het nodig?
1. Denkbeeldig slachtoffersyndroom. Sommige mensen lijden omdat ze gewoon genieten van lijden. Om precies te zijn, ze lijden niet eens, maar genieten van dit gevoel, genieten ervan. Door het gebrek aan aandacht kunnen sommigen hunkeren naar elementair medelijden, en daarom bevredigen hun verhalen over een eeuwig onopgelost probleem deze behoefte. Anderen houden juist van de situatie zelf, waarin ze zogenaamd gegijzeld werden door de omstandigheden. Maar over het algemeen zijn het helemaal geen gijzelaars, maar dictators van deze situatie.
Een meisje klaagt bijvoorbeeld dat mannen haar constant lastigvallen, dat ze het beu is om ze af te weren, dat ze bang is om uit te gaan, en men belt over het algemeen de hele dag. Je kijkt haar aan en begrijpt dat dit heel begrijpelijk is: haar uiterlijk is zo uitdagend dat het niet anders kan. En het is genoeg voor een obsessieve bewonderaar om op een harde manier uit te leggen dat hij hier niet gewenst is, en dat zal genoeg zijn. Maar wat doet het meisje? Uiterlijk verandert ze niet. En op een nogal speelse manier weigert ze de achtervolger, die haar vrolijk blijft roepen. Waarom doet ze dit? Omdat ze van deze situatie houdt. Waarom verpakt ze deze situatie dan in de vorm van een probleem en klaagt ze? Om eruit te zien als een slachtoffer, niet als een dictator die de wereld van mannen regeert.
2. Typische luiheid. Sommige problemen worden niet opgelost omdat ze simpelweg te lui zijn om meer te doen om betere resultaten te krijgen.
Iemand klaagt bijvoorbeeld dat hij zoveel potentieel heeft, maar dat er geen mogelijkheid is om het te ontwikkelen. Ter vergelijking: een eenvoudige harde werker in de fabriek vervult met succes zijn taken voor weinig geld en vertelt de meester af en toe hoe bepaalde "stijlen" moeten worden verwijderd. Al met al had hij zelf een heel groot meester kunnen zijn. Maar er zijn zoveel van deze "maars". Je moet korsten krijgen en daarvoor moet je vrij nemen, cursussen volgen en een deel van een heel klein salaris besteden aan training. En ga dan ook elke dag naar een onderwijsinstelling of ga hiervoor zelfs in een andere stad wonen … Wat kan ik zeggen - luiheid.
3. Angst om te falen. Mensen zijn bang om een specifieke oplossing voor een probleem aan te pakken omdat ze bang zijn om te falen. Ze zijn bereid om het bestaan van dit probleem dagelijks te accepteren, dan om iets te zien dat ze nog niet gewend zijn.
Zo kan een jonge vrouw met zwangerschapsverlof, die nog geen tijd heeft gehad om goed te werken, het behoorlijk druk hebben met bestellingen, omdat ze een uitstekende naaister is. Maar de angst dat het haar niet zal lukken, stelt haar in staat om alleen zeldzame bestellingen van vrienden aan te nemen om de rits te verwisselen en haar broek te knippen. Ze denkt: “Nu ga ik in opdracht van mijn vrienden studeren en dan geef ik een advertentie aan het netwerk”. En op zo'n pretentieloze manier duwt ze zichzelf weg van het doel. Als gevolg hiervan krijgt hij een zielige cent voor zijn bestellingen en klaagt hij dat hij niet genoeg heeft om van te leven.
4. Er is nog tijd. Iemand kan het probleem gewoon uitstellen tot de volgende dag, want alles lijkt hem dat hij deze dagen in bulk voor de boeg heeft en er gebeurt nog niets met dit probleem.
Een meisje verloor bijvoorbeeld gewicht door haar emotionele problemen. Ik begon snel gewicht te verliezen. En als gevolg daarvan raakte ze zo verzwakt dat anorexia met het blote medische oog te zien is. Dringende medische hulp is vereist. Maar ze blijft aan het werk, met moeite om haar veertig kilo daar te dragen. En elke dag vervaagt het meer. Ja, ze begrijpt al dat ze niet "dik" is. Het is al vele maanden niet meer dik. Maar ze denkt nog steeds dat aankomen net zo makkelijk is als afvallen. Ze stelt het gaan naar de dokter uit, niet eens beseffend dat haar hart elke dag meer en meer op een bijna ontladen gadget begint te lijken. Ja, ze heeft tijd. Maar waarom testen als het voorbij is?
5. Als ik een probleem niet zie, dan bestaat het niet.
Iemand lost een al lang bestaand probleem niet op alleen omdat ze de essentie ervan niet begrijpen, het niet zien.
Een man en een jonge vrouw vestigden zich bijvoorbeeld na de bruiloft in zijn huis bij hun schoonmoeder. Hij gaat elke dag naar zijn werk en als hij komt, wil hij niet ingaan op de nuances van de relatie die tussen moeder en vrouw is ontstaan. En mijn vrouw wil gewoon de muur beklimmen van wrok en mentale pijn. De hele dag luisterde ze alleen maar naar verwijten dat ze niet wist hoe ze dit moest doen en dat het haar niet lukte. En hoe komt het dat zo'n fantastische man met zo'n onbekwame trouwde. Om dit interne conflict op te lossen, heb je maar één actie nodig - een apart huis zoeken. Maar hiervoor moet de echtgenoot het probleem zien, de toestand van de vrouw voelen. Zolang ze zwijgt of barst in geschreeuw, is het onwaarschijnlijk dat hij het hoort.
Er kunnen veel redenen zijn waarom mensen vastgelopen problemen niet oplossen. En het is belangrijk om deze redenen te begrijpen. Dan wordt duidelijk naar wie er net genoeg wordt geluisterd, wie er tot een andere kijk op de situatie wordt aangezet en wie tot actie kan worden aangezet.
