Het woord "verslaving" komt van het Engelse verslaving - verslaving, verslaving. Deze term wordt zowel gebruikt in relatie tot chemische afhankelijkheid (verdovend, drugs), als niet-chemisch, uitgedrukt in verslavend gedrag.
Hoe verslavend gedrag zich manifesteert
Verslavend gedrag wordt beschouwd als een afwijking en uit zich in het feit dat een persoon een obsessieve behoefte ervaart om steeds weer iets te doen, een middel te gebruiken of constant met iemand te communiceren. Een persoon is afhankelijk van deze acties, omdat ze geven hem kortstondige emoties van vreugde, waarna hij terugkeert naar het echte leven waaruit hij probeerde te ontsnappen. Een verslaafde is zo gehecht aan een bepaalde activiteit dat hij er vaak niet zelf mee kan stoppen.
Over verslavend gedrag kan gesproken worden wanneer de verslaving een pijnlijk karakter heeft gekregen. Het gaat gepaard met verlies van zelfbeheersing, fixatie op het onderwerp verslaving, mentale of biologische zelfvernietiging, sociale onaangepastheid, ontkenning als een vorm van psychologische verdediging.
Een verslaafde wordt gekenmerkt door een ontoereikende reactie op de realiteit en een reactie daarop, een laag zelfbeeld, moeite met het bewust zijn van hun emoties, gevoelens van angst en schaamte/schuldgevoelens, onvermogen om levenstaken op te lossen en voor zichzelf te zorgen, onvermogen om volwaardige relaties opbouwen met dierbaren en de samenleving, psychosomatische stoornissen. Op fysiologisch niveau kunnen colitis, maagzweren, neurocirculatoire dystonie, stofwisselingsstoornissen, hoofdpijn, tachycardie, aritmie, astma, enz. zich manifesteren.
Soorten verslavend gedrag
Niet-chemische verslavingen zijn onder meer: internetverslaving, gokverslaving (gokken), workaholisme, shopaholisme, relatieverslaving (codependency), seksuele en liefdesverslaving, fanatisme, etc. Chemische verslavingen zijn alcoholisme, middelenmisbruik en drugsverslaving. De tussengroep, die de kenmerken van de eerste twee combineert, omvat verslavend vasten en verslavend te veel eten.
De vorm van verslaving kan onder andere activiteiten aannemen die acceptabel zijn en zelfs goedgekeurd door de samenleving, bijvoorbeeld extreme sporten, workaholisme, creativiteit, meditatie, de wens om constant bij het object van je liefde te zijn. Psychische afhankelijkheid wordt versterkt door de verhoogde productie van hormonen van vreugde en plezier tijdens een bepaalde activiteit. Een persoon wil deze verheven toestand keer op keer ervaren, vooral als de rest van de realiteit hem somber en onbevredigend lijkt.
Mensen die vatbaar zijn voor verslavingen worden gemakkelijker afhankelijk van drugs, kalmerende middelen, alcohol. De ene afhankelijkheid die ze hebben kan in de andere overgaan, en er kunnen er ook meerdere tegelijk zijn. Een workaholic die zijn baan is kwijtgeraakt, kan bijvoorbeeld een alcoholist worden en een persoon met een liefdesverslaving kan een eetstoornis hebben (te veel eten of honger hebben) of een passie voor winkelen.
