Carl Gustav Jung staat bekend als een medewerker van de psychoanalytische school van Z. Freud en de grondlegger van de analytische psychologie. In zijn onderzoek ontdekte hij dat het proces van het vormen van de relatie "subject-object" te wijten is aan specifieke interne attitudes. In dit opzicht werden twee belangrijke, tegengestelde groepen geïdentificeerd.
De natuur kent slechts twee manieren om de vitaliteit van het individu te behouden. In het eerste geval is er een vrij hoge vruchtbaarheid en een relatief laag afweervermogen van het organisme. In het tweede geval is er een verscheidenheid aan zelfverdedigingsmiddelen bij een persoon met een relatief lage vruchtbaarheid. Als deze biologische wet wordt toegepast op een persoon, dan blijkt dat de ene groep gericht is op objecten en gebeurtenissen van de buitenwereld, terwijl de andere het grootste deel van zijn energie richt op het creëren van subjectief comfort. De analyse van deze kenmerken stelde Jung in staat om de extraverte en introverte typen te onderscheiden.
Extravert psychologisch type
De extraverte houding wordt gekenmerkt door een positieve houding ten opzichte van het object. Een persoon is voortdurend betrokken bij lopende gebeurtenissen, lost er volledig in op. Extraverte mensen zijn meestal sociaal, opgewekt (als er een cyclus van gebeurtenissen is), schakelen ze gemakkelijk. Maar de schijnbaar hoge mate van aanpassing heeft een keerzijde. De aantrekkelijkheid van buiten is nadelig voor de binnenwereld. Dit kan zich uiten als onsamenhangendheid, onvermogen om zich te concentreren, gebrek aan stiptheid en verwaarlozing van innerlijke gevoelens en gezondheid.
Introvert psychologisch type
Introverte mensen behandelen de wereld objectief op een geabstraheerde manier. Ze proberen het belang ervan te verminderen en voorwaarden te scheppen voor innerlijk comfort. Elke externe gebeurtenis wordt bekeken en beoordeeld door het prisma van het subjectieve. Dit zijn mensen die van eenzaamheid houden, ze zijn laconiek onder vreemden, worden niet "ziek" van modetrends, leringen, enz., tonen geen onnodige activiteit. Ze hebben een rijke innerlijke wereld en een bijzondere gevoeligheid. Maar het onvermogen om de objectieve realiteit te beoordelen maakt hen kwetsbaar.
