Nymfomanen zijn vrouwen die vaak van seksuele partner wisselen. Zulke mensen zijn dol op seks, en gevarieerd. Psychologen zeggen dat nymfomanie een ziekte is. Is het echter zo?
Aanvankelijk werd de term "nymfomanie" gebruikt om te verwijzen naar de extreem sterke seksuele aantrekkingskracht bij vrouwen, waardoor ze gedwongen werden de normen van fatsoen te negeren en vaak van partner te veranderen. Tegenwoordig wordt de definitie van "nymfomane" vaak gebruikt in relatie tot een even actieve man, hoewel het woord "nymfomanie" zelf afkomstig is van twee oude Griekse woorden: "nimf" - "bruid" en "manie" - "passie", " krankzinnigheid". In ieder geval is een nymfomane een persoon met uitgesproken hyperseksualiteit.
Nymfomanie - een ziekte of promiscuïteit?
Griekse artsen beschouwden nymfomanie als een ziekte, nauw verbonden met hysterie, die de ruwe naam "baarmoederhondsdolheid" kreeg. Het feit is dat een verhoogd seksueel verlangen, promiscuïteit in intieme relaties vaak werd waargenomen bij vrouwen die overdreven beïnvloedbaar waren, emotioneel, vatbaar voor demonstratieve schandalen, van wie velen niet zwanger konden worden en niet konden bevallen.
Dergelijke opvattingen waren wijdverbreid tot in de late middeleeuwen. Daarom kan een vrouw die seksueel te actief is, als ziek worden beschouwd of ervan worden verdacht banden te hebben met boze geesten. En toen was haar lot erg droevig.
Wat kan nymfomanie veroorzaken?
Na het begin van een liberaler tijdperk werd een promiscue seksleven met frequente partnerwisselingen geclassificeerd als 'promiscuïteit'. In feite is de aard van dit fenomeen behoorlijk complex. Meestal zijn nymfomanen mensen met hoge niveaus van bepaalde hormonen in het lichaam die verantwoordelijk zijn voor de zin in seks. Het is vanwege deze hormonale verschuiving dat ze een sterk (vaak obsessief) verlangen ervaren naar frequente geslachtsgemeenschap met verschillende partners. Dat wil zeggen, een heldenliefhebber als Don Juan kan wel eens een gewone nymfomane blijken te zijn.
Vaak wordt nymfomanie bij vrouwen geassocieerd met de onmogelijkheid van bevrediging tijdens geslachtsgemeenschap (de zogenaamde "nymfomane frigiditeit"). Het blijkt een vicieuze cirkel: hoe meer een vrouw streeft naar een orgasme en daarvoor van partner wisselt, hoe sterker de teleurstelling. Dit leidt vaak tot het einde van de zaak met een aanhoudende psychische stoornis.
Veel moderne experts zijn van mening dat nymfomanie gebaseerd is op een soort psychopathologische processen, die niettemin niet als een ziekte in de volledige zin van het woord kunnen worden beschouwd. Het is eerder een soort "grensstaat".
