Zal proberen de oorzaken van emotionele burn-out te begrijpen, de fasen van zijn ontwikkeling en manieren om deze te overwinnen.
In het alledaagse, alledaagse begrip bestaat het fenomeen van emotionele burn-out in het feit dat een persoon eerst goed, gewillig en productief werkte, en dan gebeurt er iets, en de persoon die wordt genoemd opbrandt: werk wordt oninteressant, hij is te laat en probeert vroeg stoppen met werken, op het werk verveelt hij zich, de werknemer is lusteloos en gebrek aan initiatief.
Helaas, hoewel dit voor de werkgever een ongewenste optie zou zijn, zou een dergelijke uiting van emotionele burn-out in het algemeen als zeer vegetarisch (zwak) kunnen worden beschouwd. In Nederland wordt burn-out officieel beschouwd als een arbeidsongeval, dat op kosten van de werkgever wordt behandeld, en als de behandeling niet werkt, is de organisatie verplicht een uitkering te betalen.
In feite beïnvloedt burn-out niet alleen het gedrag van een persoon op het werk, maar ook daarbuiten, evenals de gezondheid.
Psychologische reacties zijn onder meer:
- een hobby opgeven;
- gebrek aan verbeeldingskracht;
- constante schuldgevoelens;
- stemmingswisselingen;
- apathie.
Psychosomatische reacties:
- indigestie;
- afhankelijkheid van alcohol (cafeïne, nicotine);
- rugpijn;
- slapeloosheid;
- seksuele disfuncties;
- een algemene afname van de immuniteit.
Gedragsreacties:
- verdenking;
- anderen de schuld geven;
- het negeren van uw rol bij het falen;
- conflicten.
Het vijf-fasenmodel van de ontwikkeling van burn-out, geschreven door Greenberg, is wijdverbreid geworden. In de eerste fase gaat iemand met plezier aan het werk, behandelt het met enthousiasme, stress op het werk heeft geen sterk effect. In de tweede fase treden vermoeidheid en slaapproblemen op, maar de afnemende productiviteit in deze fase kan worden gecompenseerd door goede prikkels en extrinsieke motivatie. In de derde fase treedt fysieke uitputting in en een gevoel van constant gebrek aan vrije tijd. De vierde fase is een voor de hand liggende crisis: Gedeeltelijk of volledig verlies van arbeidsvermogen is mogelijk. De vijfde fase, als het erop aankomt, blijkt een serieuze bedreiging te zijn voor het voortbestaan van een loopbaan en voor de algemene gezondheid van een persoon.
U moet begrijpen dat emotionele burn-out niet alleen afhangt van de werknemer zelf. Natuurlijk is er een aanleg van sommige individuen voor workaholism, maar een even belangrijke factor is de onjuiste organisatie van het werk, die werknemers tot uitputting kan leiden (grote hoeveelheid werk, gebrek aan beloningen, aandacht voor fouten, ongemak van de werkplek, opzettelijk onmogelijke plannen, enz.), daarom moet u, om emotionele burn-out te overwinnen, gelijkelijk in twee richtingen werken: persoonlijk en organisatorisch.
Uit persoonlijk gedrag onderscheiden psychologen gezelligheid, optimisme, voldoende zelfrespect, emotionele afstand, een constructieve benadering van problemen (het is noodzakelijk om zorgen over "wat nu te doen, wat er nu zal gebeuren" weg te nemen, in plaats daarvan een positief-constructieve de vraag moet worden gesteld: "Wat kan in deze omstandigheden worden gedaan?").
Organisatorische factoren worden aangepakt door ongerechtvaardigde hoge werknormen te elimineren, plannen moeten haalbaar en lonend zijn, de werkplek moet comfortabel en ergonomisch zijn, rust en vakanties moeten op tijd en bevredigend zijn.
