Kijk eens hoe vaak verbazing en verrukking te zien zijn op het gezicht van een kind. Voor hem opent elke dag nieuwe wonderen, en hij wordt er niet moe van om zich hierover te verheugen en te bewonderen. Als ze volwassen worden, verliezen mensen vaak het vermogen om verrast te worden en zijn ze bang om te laten zien dat ze ergens in geïnteresseerd zijn om er verfijnd uit te zien, degenen die niet langer verrast kunnen worden. En tevergeefs - het vermogen om verrast te worden helpt een persoon om de wereld om hem heen te leren kennen.
Een erkende oude wijze zei: 'Hoe meer ik weet, hoe meer ik begrijp dat ik niets weet.' Dat wil zeggen, een intelligent persoon realiseert zich dat het leven en de wereld om hem heen gevuld zijn met een oneindig aantal verbazingwekkende dingen die gewoon opgemerkt moeten worden. Alleen iemand die de ervaring van het volwassen leven en de ziel van een kind heeft, kan ontdekkingen doen en de eindeloze mysteries van het universum oplossen.
Verrassing is een gevoel van anticipatie op het onbekende, bewustzijn en verlangen om het te weten. Dit is een teken van je interesse in het leven, de activiteit van je ziel. Mensen die niet meer verrast zijn, veroorzaken medelijden - ze ontnemen hun ziel en geest kunstmatig van ontwikkeling en vertragen het. Zulke mensen zijn gesloten voor de wereld.
Het vermogen om verrast te worden helpt niet alleen de communicatie met de buitenwereld, maar ook de communicatie tussen mensen. Iemand die innerlijk weet te verrassen, geeft toe dat andere mensen hem kunnen verrassen, dat wil zeggen, hij geeft daarmee toe dat ze anders kunnen zijn dan hij. Tegelijkertijd is verrassing geen reden voor ontkenning en afwijzing, maar de vreugde dat je nieuwe, nog onbekende eigenschappen van andere mensen leert, de eigenaardigheden van hun mentaliteit.
Een persoon die niet weet hoe hij verrast moet worden, kan inert worden genoemd. Hij is beperkt in zijn ideeën over de wereld en de mensen om hem heen. Hij zal hoogstwaarschijnlijk zijn afwijzing uiten van alles wat nieuw is, wat niet past in de ideeën die zich in hem hebben ontwikkeld, waarvan hij de onschendbaarheid bevestigt door zijn onvermogen om verrast te worden. Een bekrompen kijk op de dingen wordt de reden voor de veroordeling van iedereen om hem heen en maakt zo'n persoon niet in staat tot productieve samenwerking en partnerschap met andere mensen die hem alleen maar kunnen irriteren, en niet interesseren, door hun verschillen met hem.
Het vermogen om verrast te worden is een teken van de jeugd van de ziel. Dit is een karaktereigenschap die een persoon helpt zich aan te passen aan de wereld om hem heen, de omgeving en de samenleving. Dit vermogen verhoogt zijn gezelligheid en vergemakkelijkt zijn bestaan aanzienlijk.
