Hoe vaak zeggen we niet tegen iemand: waarom ben je als een kind!? En we plaatsen een verwijt in deze zin. De kindertijd heeft veel aspecten, maar sommige zijn het niet waard om te verliezen als je opgroeit. In sommige opzichten kunnen we van kinderen leren en onschatbare ervaring voor onszelf opdoen.
Volwassenen weten, in vergelijking met kinderen, helemaal niet hoe ze verrast moeten worden, of ze doen het zeer zelden. Terwijl voor een klein kind werkelijk alles nieuw en verrassend is. De baby accepteert elke ervaring met vreugde en absorbeert het als een spons. Het kind is even vrolijk en interessant om de afwas te doen, naar een nieuwe speeltuin te gaan of met onbekend speelgoed te spelen. We zijn op zoek naar iets speciaals als reden voor vreugde, waarbij we de eenvoudige dingen die ons altijd omringen vergeten.
Kinderen zijn spontaan in het uiten van hun gevoelens. Als een kind verdrietig is, is hij verdrietig; als het leuk is - glimlacht. Het lijkt erop dat alles eenvoudig is. Maar naarmate we ouder worden, tussen voelen en uiten, beginnen we te veel na te denken. En hoe zal het er van buiten uitzien? Zijn er redenen voor vreugde? Ofwel blokkeren we de expressie van emotie helemaal ("nu is niet de tijd en plaats"), of we drukken vaak iets heel anders uit dan we voelen. Dus proberen we ons gezicht te redden, verliezen we het contact met onze innerlijke wereld, begrijpen we onszelf niet meer. Denken en voelen zijn totaal verschillende dingen. Wij, net als kinderen, moeten onszelf toestaan om elke emotie te ervaren. En om na te denken over hoe ze die adequaat kunnen uiten in hun gedrag. Maar om alleen maar te lachen vanuit een goed humeur, hoeft u er tenslotte niet over na te denken.
Dit zijn slechts twee aspecten waarin we van kinderen kunnen leren. Als u naar uw kind kijkt, ziet u waarschijnlijk iets anders. Maar zelfs met deze twee dingen als voorbeeld, kan worden gezegd dat "zijn als een kind" soms niet zo erg is. Het is niet altijd de moeite waard om alleen kinderen op te voeden en op te voeden, je kunt ook van ze leren.
