Bijna niemand wil zijn leven opzettelijk verpesten, maar heel vaak gebeurt dit. Natuurlijk is er een keuze die je zelf maakt, en niemand heeft het recht om zich ermee te bemoeien. Maar hoe vaak denk je dat je overtuigingen je volledig kunnen devalueren, al je inspanningen teniet kunnen doen en je leven kunnen ruïneren?
Er zijn veel tips voor het geval je echt besluit om slechter te leven dan je wilt, je ongemakkelijk voelt, je humeur helemaal opnieuw bederft en geniet van je eigen waardevermindering.
Sommige mensen houden zich vaak aan overtuigingen: "het had veel erger kunnen worden", "in feite is alles niet zo erg", "kies de minste van twee kwaden", die hun levensmotto worden. Het zijn deze gedachten die ertoe leiden dat je op zoek gaat naar wat echt "niet zo erg" is, terwijl je ophoudt het beste op te merken dat het leven biedt.
Onthoud hoe vaak je eet wat je niet wilt, ga waar je voeten niet leiden, ontmoet mensen die je helemaal niet wilt zien. Immers, als je op zoek bent naar iets "gemiddeld", dan krijg je wat je wilt, en niet waar je van gedroomd hebt. En u hoeft hier geen speciale inspanningen voor te doen.
Je kunt je droom volledig devalueren als je begint te denken dat alles wat je kon krijgen niet voor jou was, of "je was niet rijk, je zou er niet aan moeten beginnen." Sommigen geloven dat als er nooit gelukkige, succesvolle, onafhankelijke mensen in hun omgeving zijn geweest, dit helemaal niet zo kan zijn. Wie veel geld wil verdienen, kan zich beperken tot een houding als 'de rijken zijn allemaal dieven'.
Iemand stopt met dromen en gelooft dat dit allemaal sprookjes voor kinderen zijn of dat "je ook moet kunnen dromen, maar dat kan ik niet en ik wil het ook niet." En voor iemand is de vervulling van verlangens een verandering in het leven waar een persoon niet echt klaar voor is, dus het is beter om alles te laten zoals het is en anderen te blijven benijden, zonder iets te doen voor je eigen geluk.
Iemand kan zijn leven verpesten door gebreken in zichzelf te vinden: ik ben te dik/dun, mijn gezicht is niet mooi/te mooi, mijn haar is niet zo lang/kort, ik ben te jong/oud, ik heb geen recht op mijn verlangens en andere. Al deze overtuigingen devalueren heel snel iedereen die erin gelooft. Hierdoor zal de interesse in het leven al snel volledig verdwijnen en de persoon verzanden in de dagelijkse routine.
Je kunt je leven met groot succes bederven als je je aan de regel gaat houden "zoals iedereen". Dit geloof ontstaat niet meteen. In het begin zul je weerstand bieden en een uitweg zoeken, en dan, terugkijkend op je omgeving, zul je het plotseling eens zijn dat leven "zoals iedereen" normaal is. Iedereen eet dit voedsel - en ik ook. Iedereen gaat in het buitenland uitrusten - en ik zal gaan. Iedereen trouwt - en ik ook. Aan de ene kant is alles in orde, maar aan de andere kant blijkt dat je geen eigen leven hebt en daar komt helaas vroeg of laat een einde aan. Je kansen worden elk jaar kleiner en als resultaat krijg je "alles zoals iedereen", maar om de een of andere reden bevalt het niet en wekt het geen respect voor jezelf.
Wanneer je een "grijze massa" wordt, dan zullen er in je omgeving precies dezelfde afgeschreven mensen zijn die hun leven verpesten dankzij hun eigen overtuigingen en "aan zichzelf werken". En jij, samen met hen, begint je zware kruis te dragen, af en toe blij dat je een pauze kunt nemen van het constante gedoe op het werk en thuis, alleen blijven. Alle aspiraties om je eigen leven te veranderen, zullen worden onderdrukt door de gedevalueerde mensen met wie je jezelf hebt omringd.
