Niet alle koppels hebben een vlot huwelijk. Triest maar waar. Veel getrouwde stellen komen onderweg veel problemen, hindernissen, mislukkingen tegen. Natuurlijk heeft iedereen problemen in het leven, maar niet iedereen heeft genoeg kracht, wijsheid en geduld om ze te overwinnen.
Dit alles oefent een sterke psychologische druk uit op de echtgenoten, misverstanden en misverstanden beginnen, het lijkt erop dat alles rondom afbrokkelt en het is onmogelijk om iets te behouden, te herstellen, terug te keren naar het vorige kanaal.
Het gezinsleven brokkelt voor onze ogen af. Wanneer dit alles zijn hoogtepunt bereikt, komen de echtgenoten tot de enige juiste beslissing naar hun mening - om zich te verspreiden en elk zijn eigen weg te gaan. Het lijkt erop dat ze op deze manier al hun problemen zullen oplossen en de langverwachte vrede in het leven van elk van hen zal komen.
Maar in deze situatie kan er een heel groot obstakel zijn: een kind.
Vaak merken echtgenoten tijdens een ruzie niet eens hoe kinderen hier last van hebben. Elke ouderlijke ruzie kan een echte stress voor het kind zijn. Een kind heeft immers behoefte aan een gezonde sfeer in huis, ouderlijke liefde, hun wederzijdse liefde en begrip. Alleen in zo'n sfeer kan een gezond kind opgroeien. Zowel fysiek als psychisch.
Niettemin, als een definitieve en onherroepelijke beslissing tussen de echtgenoten wordt genomen om zich te verspreiden, moet het kind hierover worden geïnformeerd, en dit moet zeer gevoelig en voorzichtig gebeuren om hem te behoeden voor onnodige stress en spanning. Inderdaad, in zo'n situatie zijn kinderen al te gespannen door de slechte sfeer in huis.
De eerste stap is om tot een algemeen akkoord te komen over wat en hoe het kind te vertellen over de komende veranderingen in het leven van het gezin. Zij moeten een eensgezind standpunt over deze kwestie innemen en dit duidelijk volgen. Psychologen beweren dat het kind openlijk moet worden uitgelegd wat de essentie is van wat er gebeurt en de redenen daarvoor.
Een kind heeft van nature de neiging om alles te overdrijven, te fantaseren en de scheiding van zijn ouders toe te schrijven aan zijn slechte gedrag. Dit zorgt voor veel stress voor het kind, het lijkt hem dat de ouders vanwege hem scheiden, dat hij slecht is, enz. De echtgenoten moeten dit alles duidelijk begrijpen en beseffen om de gevoelens van het kind te beschermen tegen onnodig psychologisch trauma.
Natuurlijk moet men in elke situatie rekening houden met de leeftijd van het kind, zijn individuele kenmerken en de redenen voor echtscheiding uitleggen in een voor hem toegankelijke en duidelijke taal.
