Vaak klagen vrouwen over het gebrek aan zorg van dierbaren. Ze willen graag dat iemand helpt. Maar om de een of andere reden hebben mensen geen haast om het te doen. Is iedereen om je heen zo ongevoelig? Hoe kunt u uw gemeenschap leren voor u te zorgen?
instructies:
Stap 1
Begrijp eerst waarom anderen niet meer om je geven.
Om dit te doen, observeer je je gedrag gedurende een week. Namelijk - wat je zegt en doet als iemand je wil helpen. Schrijf het op in een notitieblok of bestand. Verdeel het bestand in twee kolommen. Schrijf in de eerste de situatie, in de tweede - hoe ik op deze situatie reageerde. De eerste week schrijf je gewoon je acties op en analyseer je ze niet.
Stap 2
Analyseer in de tweede week de records.
Hieronder ziet u wat degenen die niet geholpen worden meestal doen en zeggen. Dit gedrag leert anderen om initiatief en zorg te nemen.
Iemand zegt dat ze geen hulp nodig hebben. Dit gebeurt vaak automatisch. Laten we zeggen dat een man de keuken binnenloopt en vraagt hoe hij kan helpen. En als reactie daarop geven ze hem op de machine - nee, niet doen.
Stap 3
Veel vrouwen bekritiseren assistenten. Laten we zeggen dat een volwassen dochter eten mee naar huis nam, en als reactie daarop hoort hij - waarom heb je het gekocht, we hebben het al. Natuurlijk heeft mijn dochter meteen een reactie - ik zal niets anders in huis halen. De zoon veegde het stof af - niet zo grondig als hij zou willen, en de man nagelde de foto en verwijderde het stof niet. Na kritiek is er een natuurlijke reactie - ik zal dit niet meer doen.
Stap 4
Ze onderwijzen. Tijdens handelingen staan naasten boven de ziel en geven instructies. Je snijdt groenten met het verkeerde mes, je wast met het verkeerde poeder, je veegt de vloer op de verkeerde manier, enz.
Ze proberen alles onopgemerkt te doen. De man komt thuis van zijn werk en het huis heeft schoonheid en glans. Het is geweldig, tegen de tijd dat mijn man arriveert, is alles in huis al gedaan. En zo raakt de man elke keer, na verloop van tijd, gewend aan het feit dat het huis schoon is. Houdt op het te waarderen. Gaat ervan uit dat het huis schoon is. Soms is het goed om jezelf te prijzen en te laten zien dat zonder jou deze netheid in huis niet zou bestaan.
Stap 5
Doet alsof hij geen hulp nodig heeft. Hij sleept zware tassen met boodschappen uit de winkel, zet ze dan in de koelkast, en tegelijkertijd is er geen hint dat het leuk zou zijn om samen naar de winkel te gaan. En hoe de partizaan het volhoudt, ervan uitgaande dat de echtgenoot het op een dag zelf zal uitvinden.
Stap 6
Ze zeggen - "het is het niet waard", "helemaal niets", "geen dankbaarheid waard". In plaats van op te scheppen over wat ik deed - "ja, ik heb het geweldig gedaan, toch?"
Hij weet niet hoe hij moet bedanken voor wat hij heeft gedaan. Iedereen is blij als hij wordt bedankt voor zijn inspanningen. Hij probeerde tenslotte iets te doen. En als reactie daarop onwetendheid, geen opmerking over wat er is gedaan, en mogelijk ontevredenheid.
Stap 7
Dus door de vermeldingen in het bestand te analyseren, kwam je erachter wat voor soort gedrag je jezelf van hulp berooft. Geef uw dierbaren nu de kans om te zorgen.
In de tweede week moet je elke dag bedanken voor elk klein ding en elke daad die voor je is gedaan. Probeer niet meteen de strijd aan te gaan en zelf iets te doen. Laat uw familie weer wennen aan de zorg voor u. Dit zal enige tijd duren.
Elke keer dat iemand je helpt, glimlach, haal diep adem, tel langzaam tot drie en zeg dankjewel. Alleen bedankt. Kritiek, bijtende opmerkingen en de woorden "ach, het was het niet waard", "ik zou alles zelf hebben gedaan" zijn hier niet op zijn plaats.
Stap 8
Het duurt nog een paar weken, want niet iedereen weet hoe hij moet complimenteren en prijzen.
Benadruk vaak het belang van hulp. Dan voelen mensen zich nodig.
Je kunt de volgende zinnen zeggen: 'Fijn dat je dacht me te helpen. Bedankt, ik ben zo blij."
En na een maand, als je alles goed doet, zul je resultaten beginnen te zien. Maar het is belangrijk om de helpers verder te bedanken.
