Oogcontact - ze praten er vaak over, maar ze specificeren niet altijd wat het is, hoe je precies naar de gesprekspartner moet kijken en hoe lang je het moet doen. Het is niet zo eenvoudig om een blik te weerstaan, maar het is ook onmogelijk om een persoon helemaal niet in de ogen te kijken. Er zijn een paar regels om u te helpen oogcontact te maken, maar boor de persoon niet met uw ogen.
Wat is oogcontact?
Oogcontact wordt alleen als contact beschouwd als het mensen echt dichter bij elkaar brengt, een bepaald "veld van communicatie" tussen hen creëert, als je dat zo mag noemen.
Soms kom je aanbevelingen tegen dat als je contact wilt maken met de gesprekspartner, dan resoluut naar de brug van zijn neus kijkt, zonder weg te kijken, en zo dicht mogelijk. Probeer nog niet met je ogen te knipperen, en de persoon zal zeker besluiten dat er iets mis met je is. In feite wordt oogcontact niet zo gecreëerd, integendeel, het schrikt alleen maar af.
Live contact is altijd gebaseerd op natuurlijkheid. Als je geïnteresseerd bent in een persoon en een gesprek met hem leuk vindt, dan zul je hem constant aankijken, als je je niet schaamt natuurlijk. Maar een levendige blik dwaalt voortdurend een beetje af: van de pupil naar de pupil, soms een beetje opzij of naar de lippen, naar de neus, enzovoort. Je gesprekspartner doet hetzelfde als hij ook geïnteresseerd is in het gesprek. Je kijkt elkaar alleen op bepaalde speciale momenten van het gesprek aandachtig in de ogen, de rest van de tijd zie je elkaar slechts af en toe. Dit is wat oogcontact wordt genoemd, en helemaal niet continue observatie van het magische punt in de neusrug.
Natuurlijk is het gemakkelijker om naar de brug van de neus te kijken voor degenen die bang zijn om open in de ogen te kijken. Maar de simpele manier werkt in dit geval niet.
Kenmerken van oogcontact
Als u tijdens uw dienst vaak met mensen moet praten, moet u op enkele punten letten, dit zal uw leven gemakkelijker maken. Ten eerste wordt oogcontact alleen in de Europese samenleving wenselijk of zelfs noodzakelijk geacht. In de Aziatische traditie daarentegen zou het onbeleefd zijn. Ze kijken in de ogen, willen een persoon uitdagen, en ook als je iets heel speciaals moet zeggen.
Ten tweede kijkt de luisteraar tijdens een gesprek naar de spreker, praktisch zonder zijn ogen af te wenden, en degene die spreekt dwaalt een beetje af. Dit is natuurlijk en meest correct. Natuurlijk veranderen de rollen voortdurend, maar over het algemeen is dit het soort contact waarnaar je moet streven.
Tijdens oogcontact kunt u gezichtsuitdrukkingen volgen, de reactie van iemands ogen op uw woorden en welke gebaren de gesprekspartner heeft. Dit geeft je extra informatie over hem, maar probeer er niet meer aan te denken, maar te voelen. Je kunt beter nadenken over wat je gesprekspartner zegt, en jijzelf: een gesprek is immers in de eerste plaats het formuleren van gedachten. Om dit te doen, moet je proberen je zoveel mogelijk te concentreren op het gesprek dat je voert. Laat je niet afleiden door interieurspullen en andere mensen, wiens mening of reactie er tijdens je gesprek niet toe doet.
