Psychose is een psychische stoornis die zich uit in ongepast gedrag, aangezien een psychosepatiënt de werkelijkheid vertekend waarneemt. De gevolgen kunnen denkstoornissen, geheugenverlies en hallucinaties zijn.
Psychose is een van de meest ernstige psychische problemen. Er zijn verschillende soorten psychose.
Endogene psychose: meestal is het schizofrenie met erfelijke wortels. Endogene psychose wordt behandeld in een psychiatrisch ziekenhuis.
Psychogene psychose ontstaat in de context van stress, zoals een natuurramp, geweld of het verlies van een dierbare.
Organische psychose ontwikkelt zich bij alcoholisten, drugsverslaafden en middelenmisbruikers als gevolg van constante blootstelling aan giftige stoffen. Het kan ook optreden tegen de achtergrond van een infectie (encefalitis, meningitis) of als gevolg van traumatisch hersenletsel.
Ontwenningspsychose, ook bekend als delirium tremens en alcoholisch delirium.
De manifestaties van psychose zijn gevarieerd, maar toch zijn er een aantal gemeenschappelijke kenmerken te onderscheiden.
Hallucinaties zijn eenvoudig en complex. Eenvoudige zijn vreemd geluid of hagel. Moeilijk zijn stemmen of het zien van foto's, sommige scènes die niet in werkelijkheid zijn.
De gevaarlijkste hallucinaties zijn wanneer stemmen in het hoofd verschijnen. Meestal dreigen, beschuldigen en bevelen deze stemmen. Onder invloed van stemmen kan de patiënt zichzelf en zijn omgeving verwonden.
Bij een psychose zijn twee opties voor stemmingsstoornissen mogelijk: een afname van seksuele activiteit en stemming, remming van bewegingen, of juist een persoon is actief, spraakzaam, slaapt mogelijk dagen niet, maakt fantastische plannen, leidt een wild leven, drinkt en neemt medicijnen.
De moeilijkste consequentie van een psychose is een verandering van karakter: gewoonten, gedrag, persoonlijke kenmerken veranderen. Van een lief en aardig persoon verandert hij in een twistzieke, agressieve, conflictueuze. In moeilijke gevallen wordt de patiënt apathisch, verlangens en aspiraties verdwijnen. Een toestand van emotionele leegte verschijnt.
Waanzinnige obsessieve gedachten komen vaak voor. Als een patiënt een waanachtige, obsessieve toestand heeft, is het onmogelijk om hem te overtuigen of is het logisch om uit te leggen dat alles compleet anders is, normaal, kritisch denken wordt gewoon uitgeschakeld. Het delirium zelf kan anders zijn - het is een manie van vervolging, jaloezie; de patiënt kan denken dat ze hem willen doden, dat hij een ongeneeslijke ziekte heeft, of zelfs dat buitenaardse wezens zijn hersenen beïnvloeden.
Er zijn ook bewegingsstoornissen. Dit is ofwel constante actieve beweging, grimassen, imitatie, spraakzaamheid of lethargie, tot verdoving. Een patiënt in een staat van verdoving zit in één houding, weigert te eten en te praten.
