Psychoorganisch syndroom verschijnt met hersenlaesies. Bij deze ziekte verslechtert het geheugen, neemt de intelligentie af en treedt emotionele instabiliteit op. Deze polietiologische ziekte kan op elke leeftijd voorkomen, maar vooral oudere mensen zijn er vatbaar voor.
Symptomen
Symptomen van het psychoorganische syndroom zijn opgenomen in de Walter-Buel-triade. Deze definitie omvat geheugenstoornissen, verminderde intelligentie en emotionele wilsgebreken. In het begin lijdt de patiënt aan asthenie, emotionele instabiliteit, afhankelijkheid van weersomstandigheden en verminderde concentratie. Hij wordt snel moe en wordt minder efficiënt. Dan gaan het geheugen en de intellectuele vermogens sterk achteruit. Een persoon verliest praktisch het vermogen om nieuwe informatie te assimileren of te onthouden wat hij wist. Bovendien worden bij sommige patiënten verschillende aspecten van het geheugen in verschillende mate beïnvloed. Andere patiënten lijden aan volledig geheugenverlies van individuele gebeurtenissen. De derde groep heeft valse herinneringen, er treedt een vertekening van de werkelijkheid op.
De eerste alarmbel bij psycho-organisch syndroom is kritiek op het eigen gedrag, ontoereikendheid van de beoordeling van gebeurtenissen in de buurt. De patiënt lijkt goed van kwaad te onderscheiden, maar alleen op een geabstraheerde manier, en in een bepaalde situatie wordt hij tactloos en egoïstisch. De interessekring van een persoon is sterk vernauwd, hij kan niet waarnemen wat er als geheel gebeurt, maar beschouwt alleen de fragmenten ervan. Prioritering is verminderd, spraak wordt slecht en zinnen zijn kort en monosyllabisch. Het is moeilijk voor de patiënt om zijn gedachten te uiten, en hij neemt vaak zijn toevlucht tot formuleringen. Het wordt voor de patiënt steeds moeilijker om zijn eigen emoties adequaat te tonen aan wat er gebeurt. Plotselinge gewelddadige pieken worden waargenomen zonder duidelijke reden of om minder belangrijke redenen.
Stadia
De ontwikkeling van het psycho-organisch syndroom doorloopt 4 fasen: asthenisch, explosief, euforisch en apathisch. De eerste fase wordt gekenmerkt door snelle morele en fysieke vermoeidheid, emotionele instabiliteit, verhoogde gevoeligheidsdrempel en prikkelbaarheid. Voorwaardelijke intellectuele en mentale stoornissen zijn nog niet zo merkbaar, maar de mentale productiviteit neemt langzaam af. De patiënt lijdt aan een milde geheugenstoornis en vergeetachtigheid. Meteorologische afhankelijkheid komt duidelijk tot uiting, en in een milde vorm van psycho-organisch syndroom voelt de patiënt zich onwel tijdens een weersverandering, en bij een ernstige - van tevoren.
De tweede, explosieve fase van het psycho-organische syndroom wordt gekenmerkt door verhoogde prikkelbaarheid, woede, paroxismale agressiviteit en emotionele prikkelbaarheid. De patiënt kan om welke reden dan ook hysterisch worden, wanneer wat er gebeurt niet bij hem past. Het geheugen wordt slechter, de wil, het vermogen om zichzelf te beheersen en aan te passen aan de situatie neemt af. Als de patiënt in dit stadium zijn toevlucht neemt tot alcohol, wat vaak het geval is, wordt het psycho-organische syndroom verergerd. Tegelijkertijd draagt de ziekte bij aan een sneller ontstaan van alcoholafhankelijkheid. Sommige patiënten worden vatbaar voor paranoia en rechtszaken.
Dan komt de euforische fase, waarvan het belangrijkste verschil de verandering in het heersende affect is. De patiënt heeft een zelfgenoegzame en opgewekte stemming, en deze toestand kan worden afgewisseld met agressiviteit en tranende driftbuien. Zelfkritiek blijft afnemen en het geheugen verslechtert. Bovendien wordt aantrekkingskracht ontremd. Sommige patiënten ontwikkelen heftig lachen of huilen, waarvan de verzegeling lange tijd op het gezicht van de patiënt blijft zitten.
De laatste fase - apathisch - wordt gekenmerkt door een verlies aan spontaniteit, onverschilligheid voor verandering. Asthenie, gewelddadig lachen of huilen houdt aan en dementie (dementie) kan optreden.
Behandeling
Na het stellen van de diagnose van psychoorganisch syndroom, wordt de patiënt doorverwezen naar specialisten om de onderliggende ziekte te identificeren, die de oorzaak werd. Consulten worden in dergelijke gevallen gegeven door een neuroloog, vaatchirurg, specialist infectieziekten, venereoloog, endocrinoloog, cardioloog en gastro-enteroloog. Er worden aanvullende onderzoeken uitgevoerd, waaronder MRI van de hersenen en EEG. Vervolgens wordt een behandelplan opgesteld met het gebruik van nootropische medicijnen, vitaminecomplexen, antioxidanten, medicijnen om de hersencirculatie te verbeteren of antipsychotica. Volgens de resultaten van de behandeling van pathologie kan stabilisatie of geleidelijke verergering van de symptomen optreden.
