Velen beweren dat artsen geen medelijden hebben met patiënten, dat het nogal cynische mensen zijn die niet weten hoe ze zich geen zorgen willen maken over anderen. Maar er zijn verschillende redenen voor dit gedrag van medisch personeel.
instructies:
Stap 1
Elke dag werken artsen met tientallen patiënten in klinieken en ziekenhuizen, ze worden geconfronteerd met honderden verschillende ziekten, complicaties, diagnoses en medicijnen, en soms moeten ze de dood onder ogen zien. Deze situatie maakt mensen uiteindelijk echte professionals, maar kan hen tegelijkertijd minder gevoelig maken voor hun patiënten. Daarom zijn artsen vaak een beetje onbeleefd, ze leggen patiënten niet uit wat ze met hen gaan doen, ze benaderen het proces van hun behandeling niet altijd met delicatesse.
Stap 2
Natuurlijk mogen patiënten deze gang van zaken niet leuk vinden, ze vragen zich vaak af hoe artsen zo cynisch en meedogenloos kunnen zijn. Maar psychologisch is in dit geval alles gerechtvaardigd: wanneer er zoveel verantwoordelijkheden op een persoon worden gestapeld, moet men de verantwoordelijkheid nemen voor het leven van mensen, wanneer zo'n enorm aantal patiënten door zijn handen gaan die klagen over problemen en pijnen, de dokter moet een barrière hebben die hem helpt om te gaan met moeilijkheden … Deze psychologische verdediging tegen problemen ontstaat in de loop van de tijd voor alle artsen, waardoor ze niet bijzonder doordrongen zijn van de klachten en het lijden van patiënten en hun zenuwen behouden.
Stap 3
Deze gang van zaken betekent echter niet dat mensen die geen emoties tonen slecht presteren in hun taken. Integendeel, wanneer de arts de emoties en ervaringen van een ander door zich heen laat gaan, kan hij niet langer normaal werken en de hele situatie nuchter waarnemen. Zo'n arts gaat niet uit van concrete feiten en koude logica, maar van emoties. Hij heeft medelijden met de patiënt, maar als gevolg daarvan begint de arts fouten te maken, verkeerde diagnoses te stellen, zich zorgen te maken over operaties, wat kan leiden tot catastrofale gevolgen voor het leven van de patiënt. Alleen een koude berekening en een nuchtere geest kunnen de arts helpen om zelfs in een kritieke situatie kalm te blijven.
Stap 4
Bovendien kun je geen medelijden hebben met een persoon, zelfs niet met een ernstig zieke, omdat dit hem extreem negatief kan beïnvloeden. Zo'n patiënt kan het gewoon opgeven en stoppen met vechten voor het leven als hij de zwakte van zijn arts ziet. Wanneer een arts resoluut en duidelijk, zonder emotie, zijn standpunt verklaart, dan wordt de patiënt rustiger, hij begrijpt dat hij in handen is gevallen van een professional.
Stap 5
Maar er is nog een ander gebrek aan medelijden, wanneer artsen, ondanks het ongeluk van de patiënt of zelfs dankzij het, geld beginnen af te persen, hen ervan te overtuigen dat ze alleen tegen een bepaalde vergoeding een operatie kunnen uitvoeren of goed kunnen genezen. Dergelijke artsen schenden alle principes van de medische ethiek, volgens welke het noodzakelijk is om de patiënt in elke situatie te helpen, zonder voor hem te beslissen of hij waardig is om te leven of te sterven.
