Verdriet is de emotionele en spirituele reactie van een persoon op de ernst van een verlies. Het is normaal om te rouwen om een dierbare of dierbare. Als je uit elkaar gaat, kun je je diep depressief voelen. Als je een sterfgeval ervaart, voel je verdriet, pijn, frustratie en zelfs woede. Lichamelijk ben je net zo uitgeput als emotioneel. Verlies van slaap en eetlust zijn frequente metgezellen van verdriet. Als je niet alle stadia van rouw doorloopt, is het onmogelijk om pijn te accepteren en te overwinnen. Maar je kunt niet in één fase blijven hangen, want het leven gaat ondanks alles door.
Noodzakelijk
- Ondersteuning voor dierbaren
- Tijd
instructies:
Stap 1
Dr. Elisabeth Kübler-Ross heeft in haar boek On Death and Dying vijf emotionele fasen geïdentificeerd bij mensen die rouwen:
Negatie
Op het eerste moment willen en kunnen we niet geloven dat wat er is gebeurd waar is. Het is moeilijk voor ons om te accepteren wat er is gebeurd, en we ontkennen het gewoon. Onze psyche probeert ons te beschermen en ons voor te bereiden op verdere ervaringen.
Woede
Boosheid is een belangrijke stap in het rouwproces. Hij laat woede en frustratie losbarsten. We kunnen degene die ons slecht nieuws bracht de schuld geven of zelfs de persoon die ons heeft verlaten. Het lijkt ons dat door deze gevoelens weg te gooien, we op de een of andere manier de ondraaglijke pijn zullen verminderen. Als je boos bent op de overledene, verwijt jezelf dit dan niet, begrijp dat dit ook een indicatie is van hoe dierbaar de overledene voor je was.
Onderhandeling
In dit stadium wenden veel mensen zich tot God of goden. Je realiseert je de realiteit en de ernst van het verlies en probeert op de een of andere manier het onherstelbare af te kopen. Iemand is aan het bidden, iemand denkt dat hij zou willen sterven in plaats van een geliefde.
Depressie
In dit stadium kan het moeilijk voor u zijn om uit bed te komen, gewoon 's ochtends uw ogen te openen en uw dagelijkse activiteiten uit te voeren. Leegte en gevoelloosheid zijn de gevoelens die de rouwende persoon op deze momenten achtervolgen.
Adoptie
Nadat we hebben geaccepteerd wat er is gebeurd, verdwijnen pijn, shock, woede en depressie. Dit betekent niet dat je je meteen gelukkig gaat voelen, maar je kunt verder. Acceptatie is een zich herhalend proces, waarbij je keer op keer beseft dat wat er is gebeurd de realiteit is en dat je op de een of andere manier moet blijven leven.
Begrijpen wat er met je gebeurt in je verdriet kan je helpen er doorheen te komen en ermee om te gaan.
Stap 2
Onthoud dat verdriet een normale menselijke reactie is op verlies. Accepteer je verdriet en alle fysieke en emotionele manifestaties die ermee gepaard gaan. Druk je gevoelens uit, je hoeft emoties niet binnen te houden. Snik, sla de borden kapot, praat met anderen over wat je meemaakt. Als je een emotioneel gereserveerd persoon bent en het moeilijk vindt om je gevoelens in het openbaar te uiten, zoek dan een andere uitlaatklep voor emotionele stress. Brieven schrijven, tekenen, poëzie schrijven.
Stap 3
Schrap je vrienden en familie niet uit je leven. Laat ze je helpen. Ja, het zal moeilijk voor je zijn, maar je moet mensen niet weigeren om liefde en zorg voor je te tonen. Geef ruimte aan mededogen.
Stap 4
Dwing jezelf om voor je gezondheid te zorgen. Eet, ik wil niet gaan wandelen, ik wil niet, neem kalmerende middelen voor het slapengaan. Als je verlies een relatiebreuk of echtscheiding is, zorg dan dat je zin hebt in het leven - zorg goed voor jezelf, ga met je vrienden naar een duur restaurant, koop theaterkaartjes. Als je het verlies van een dierbare ervaart, voel je dan niet schuldig omdat je nog leeft. Het is onwaarschijnlijk dat u dit zelf zou wensen voor uw dierbare als hij het was die u verloor.
Stap 5
Zeg vaarwel tegen een dierbare of een wezen door de plekken te bezoeken waar je samen bent geweest, waar je je goed voelde. Laat verdriet in verdriet veranderen.
