Informatie die vervormd is, wordt als een leugen beschouwd. Vaak begint een persoon te liegen om zijn doel te bereiken. Dit kan gebeuren op het werk, thuis. Het komt voor dat ze liegen uit goede bedoelingen, bijvoorbeeld wanneer ze niet van streek willen raken over iets onaangenaams. Soms liegen ze opzettelijk om gebeurtenissen te verfraaien of om zich in een bepaalde situatie als een held te laten zien. Hoe weet je of iemand tegen je liegt?
Allereerst kan lichaamstaal helpen. Alle mensen begeleiden hun gesprekken met gebaren, tonen wat emoties, kijken de gesprekspartner aan of kijken weg. Door een persoon te observeren tijdens de communicatie, kun je precies bepalen of je gesprekspartner de waarheid spreekt of iets verfraait, en soms gewoon schaamteloos liegt.
Experts zeggen dat wanneer je met een persoon praat, je naar zijn linkerkant van het lichaam moet kijken, wat een echte emotionele toestand laat zien. Als je je gezicht vaak aanraakt met je linkerhand of een constante beweging van je voet, is het veilig om te zeggen dat de persoon met wie je praat iets voor je verbergt of liegt. Uw neus aanraken, regelmatig met uw vinger wrijven, uw mond bedekken, uw nek of wang krabben, vele malen herhaald tijdens een gesprek, geeft aan dat uw gesprekspartner niet de waarheid spreekt en niet onmiddellijk moet worden geloofd.
Als iemand je probeert te verwarren, niets zegt of openlijk begint te bedriegen, zal hij proberen je niet in de ogen te kijken vanwege zijn eigen innerlijke ongemak. Maar vergeet niet dat er professionele leugenaars en manipulatoren zijn die hebben geleerd hun emoties en acties te beheersen en niet weg te kijken, zelfs niet op die momenten dat ze liegen.
Als je gesprekspartner zegt dat hij erg blij is je te zien, maar tegelijkertijd "vergeet" om onmiddellijk te glimlachen, twijfel dan aan zijn vreugde. Als woorden één ding zeggen, maar emoties iets heel anders, dan moet je op je hoede zijn.
Mensen die gewend zijn om te liegen, zullen je van het tegendeel proberen te overtuigen. En ze zullen zichzelf verdedigen door aan te vallen. Als de gesprekspartner merkt dat je hem niet vertrouwt, dan zal hij meteen proberen om heel oprecht en emotioneel vragen te stellen: "Geloof je me niet?", "Denk je dat ik lieg?", "Zie ik eruit als een leugenaar?" en zoiets.
De persoon die je opzettelijk een leugen vertelt, zal kijken hoe je reageert op zijn woorden, zinnen of verhalen over een gebeurtenis. Als je gezicht ongeloof begint te uiten, zal de gesprekspartner proberen het onderwerp te veranderen of veel te praten en alle nieuwe details aan zijn verhaal toe te voegen. Maar als je na een tijdje vraagt om te herhalen wat hij je onlangs heeft verteld, zal de leugenaar meestal niet in staat zijn om dit te doen, omdat hij de details waar hij eerder over sprak al is vergeten. Als dit waar was, dan hoor je weer een nauwkeurige beschrijving van de gebeurtenissen.
Wanneer je een persoon een specifieke vraag stelt, kijk dan naar hun reactie en hoe snel ze je zullen antwoorden. Als het antwoord niet meteen volgt, bladert de gesprekspartner misschien door de opties in zijn gedachten die hem ten goede komen. Het komt voor dat je op een bepaalde vraag helemaal geen antwoord krijgt: iemand haalt je met behulp van grappen uit het gesprek. In deze gevallen moet u nadenken over hoe oprecht de gesprekspartner met u is en of hij de waarheid spreekt.
Vergeet niet dat u geen conclusies over een persoon moet trekken. Als je enige nuances in het gesprek opmerkt waardoor je dacht dat de persoon liegt, is het beter om aanvullende vragen te stellen, te verduidelijken en opnieuw te vragen. Ook kunt u de informatie, als die voor u van belang is, navragen bij andere mensen die iets weten van de situatie of het gespreksonderwerp. Dit geeft u aanvullende informatie en weet zeker of de persoon u de waarheid heeft verteld of heeft gelogen.
