Niet elke angst hoeft te worden aangepakt. Angsten en zorgen zijn emoties die zijn ontworpen om ons te beschermen tegen gevaar. Daarom zijn er tijdens de ontwikkeling van een kind perioden waarin natuurlijke angsten zich manifesteren: angst voor vreemden, angst om de moeder te verlaten, angst voor sprookjesfiguren, angst voor de dood. Maar niet alle angsten gaan voorbij. Als ze zich vormen in fobieën (obsessieve angsten) of overgaan van kindertijd naar volwassenheid, waardoor socialisatie wordt voorkomen, is het noodzakelijk om hun oorzaak te begrijpen en maatregelen te nemen om ze te elimineren.
instructies:
Stap 1
Een kleuter die niet in slaap kan vallen of bang is voor duisternis en besloten ruimte kan alleen op basis van diagnostiek van angst worden verlost. Kinderen worden veel situaties genoemd die angst kunnen veroorzaken (minstens 20), en het kind wijst op de situaties die hem het meest zorgen baren. Dit is nodig om angst te verlichten - de angst voor het onbekende: "Ik ben bang om naar de kleuterschool te gaan, maar waarom - ik weet het niet."
Stap 2
Om de inhoud van angst te verduidelijken, kun je voorstellen deze te tekenen. Het kind begint niet meteen met tekenen, omdat het eng is om zelfs maar voor te stellen voor wie hij bang is, en tekenen betekent deze angst aanraken. Als een kleuter alleen een zwarte ruimte tekent, moet je met hem proberen je voor te stellen wat daar in deze duisternis kan zijn.
Stap 3
Voor een volwassene kan zo'n oefening zonder tekening worden gedaan. Als het eng is om een donker appartement binnen te gaan, moet je je overdag of onder verlichting proberen voor te stellen wat eng kan zijn en waar het zich bevindt: in de kast, onder het bed, buiten de deur. Dergelijke voorstellingen bieden de mogelijkheid om het eerste contact met je angst te maken. Als het je is gelukt om je een object voor te stellen dat je bang maakt, kun je gaan nadenken over waarom het hier verscheen en wat het van je nodig heeft. Je kunt mentaal met hem praten, er spijt van krijgen of gewoon in de buurt zijn.
Stap 4
Het angstspel, dat zijn eigen volgorde heeft, levert een goed resultaat op. In eerste instantie speelt het kind de rol van het slachtoffer en de volwassene (ouder, psycholoog) de rol van het angstaanjagende object. Een kind kan zich verstoppen onder een deken of in een kast en wachten terwijl Baba Yaga door zijn kamer loopt op zoek naar hem. Hij vindt het kind niet en vertrekt met niets, spijt en belooft weer te komen. In de praktijk wordt juist de angst het meest beangstigd. Deze actie kan meerdere keren worden herhaald.
Stap 5
Dan veranderen de spelers van rol en wordt het kind een eng personage, d.w.z. verlaat de rol van het slachtoffer. Hij kan de acties van een volwassene herhalen of op zijn eigen manier spelen.
Stap 6
In de derde fase veranderen de rollen opnieuw: maar nu is het kind niet langer een stil en verborgen slachtoffer, maar vecht het actief tegen het monster: hij valt hem aan, verdedigt zich, jaagt hem de kamer uit.
Stap 7
Je moet uitzoeken op welke van de echte mensen je angst lijkt. De aanwijzing kan zijn in karakteristieke zinnen, repetitieve acties of de kleding van het personage: "Een geest in de jurk van mijn moeder kwam mijn kamer binnen." Angsten liggen op het gebied van emotionele relaties tussen mensen. Het beheren van deze relatie zal je helpen van de angst af te komen.
