Het belangrijkste onderdeel van sociale interactie is sociale communicatie. Deze term betekent een vorm van communicatie gebaseerd op de gerichte overdracht van informatie die de sociaal-culturele interactie van een of meer individuen mogelijk maakt.
Het communicatieproces kan worden onderverdeeld in intrapersoonlijk, groeps- en interpersoonlijk. De structuur van interactie speelt een belangrijke rol in het proces van interpersoonlijke communicatie van mensen. De belangrijkste elementen hier zijn de afzender van de informatie en de ontvanger. Een verzendketen heeft een duidelijke gegevensbron en een onderwerp dat feedback verzendt. In dit geval betekent een informatiebron een bepaalde persoon die informatie kan coderen en daaruit een bericht kan samenstellen.
Om kennis over te dragen, heeft een object een communicatiekanaal nodig: een boek, een film, een verbaal kanaal (gesprek), enz. U kunt via de feedback direct informatie krijgen over de ontvangst van informatie aan de geadresseerde. Het onderwerp van communicatie moet op de een of andere manier reageren op de boodschap, of het nu een verbale reactie is of lichaamsbewegingen.
Een groep betekent een verzameling van een onbeperkt aantal individuen die zichzelf identificeren als leden van één gemeenschap, volgens bepaalde regels en normen, een specifieke cultuur. Besluitvorming is een belangrijk probleem van dergelijke communicatie. Meestal valt deze missie op de leider van de groep, maar zijn identificatieproces is dubbelzinnig. Mensen zijn eerder geneigd de informele leider van de groep te gehoorzamen dan de officieel aangestelde leider. Dit fenomeen is gemakkelijk te verklaren. Elk lid van de samenleving verlangt naar de vervulling van zijn eigen belangen, en de bazen zullen eerder een manier kiezen om het probleem op te lossen in het voordeel van zichzelf.
Het intrapersoonlijke communicatieproces is niet sociaal. Met behulp van zijn bewustzijn begrijpt een persoon zijn eigen acties, neemt beslissingen in verschillende situaties, vestigt de aandacht op zijn plaats in de samenleving, maar overlegt niet met hem. Al deze activiteit vindt strikt plaats in de innerlijke wereld van het individu. In de loop van iemands leven kan communicatieve competentie een belangrijke aanwinst worden. Zij is het die een persoon toestaat om ervaringen niet voor zichzelf te houden, maar om competent een begrip van de situatie met andere mensen te kunnen delen.
Hun functies zijn vergelijkbaar voor alle drie soorten communicatie: informatief, regulerend, affectief. De eerste suggereert dat een persoon voortdurend bezig is met het verkrijgen van informatie. De tweede functie maakt communicatie tot een georganiseerd en gecontroleerd proces. De derde functie stelt een persoon in staat om voor zichzelf te verduidelijken of anderen zijn persoonlijke emotionele toestand te laten zien.
