Kleptomanie is een psychische stoornis die tot uiting komt in de constante wens om zich iets van een ander toe te eigenen, met andere woorden om te stelen. Bovendien heeft het voorwerp van diefstal meestal geen materiële waarde, maar soms is het niet mogelijk om de wens te overwinnen om het voorwerp dat je leuk vindt in je zak te steken.
Het klinkt misschien vreemd, bijna ongelooflijk, maar meestal ontwikkelt kleptomanie zich bij mensen die in welvaart en welzijn leven, en vooral bij vrouwen. Daar zijn verschillende redenen voor en ze "groeien", zoals meestal het geval is in de klinische psychologie, van kinds af aan. Kinderen hebben, net als eksters, de neiging om dingen te ontdekken die voor hen onbekend en aantrekkelijk zijn, maar soms vergeten ze, flirtend, ze op hun plaats te zetten of terug te keren naar de eigenaar. Na verloop van tijd, als u geen opmerkingen maakt, kan dergelijke vergeetachtigheid een gewoonte worden of, ongestraft blijven, zal het kind iets beginnen te nemen zonder te vragen, al opzettelijk. Na verloop van tijd verandert het in een soort entertainment, dat zelfs met de leeftijd moeilijk op te geven is. Ook houden de meeste peuters, vooral meisjes, ervan de aandacht op zichzelf te vestigen. Als ouders geen aandacht schenken, betekent dit dat er iets moet gebeuren om het kunstmatig te krijgen, ook al is het een berisping of straf. Dit is vaak het geval in rijke families, waar volwassenen door werk dat geld oplevert geen tijd hebben voor de psychische problemen van hun kroost. Het gebeurt ook op een andere manier: het gezin heeft het niet zo goed, en het kind verzamelt alles wat slecht is voor een regenachtige dag. Op volwassen leeftijd heeft een persoon een goed inkomen en de gewoonte van de kinderen om alles in te slaan, blijft bestaan. Hoe het ook zij, het instinct van de kleptomaan prevaleert boven de stem van de rede en komt tot uiting in de vorm van een obsessie. Helaas, hoewel kleptomanie een ziekte wordt genoemd, heeft het geen medicamenteuze behandelingsmethoden en hebben psychotherapeuten er moeite mee. Langdurige therapie helpt slechts gedeeltelijk en op voorwaarde dat de persoon zelf oprecht van zijn verslaving af wil. Het enige type van deze aandoening dat volledig kan worden genezen, is de zogenaamde "gewone kleptomanie", wanneer de patiënt niet bewust steelt, maar als uit gewoonte.
